Αθλητισμός και Λογοτεχνία 
Του Eric Cenat

Μέσα στο Théâtre de l'Imprévu, μέσα από διάφορα έργα, θέλησα να οικοδομήσω μια γέφυρα μεταξύ αθλητισμού και λογοτεχνίας, μεταξύ αθλητισμού και ιστορίας, συνδέοντας έτσι τα μεγάλα κατορθώματα των αθλητών με τις όμορφες σελίδες των συγγραφέων, αντικαθιστώντας το αθλητικό γεγονός σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο.

​

Από το 1999 έως το 2003, το Théâtre de l'Imprévu έδωσε πάνω από εξήντα παραστάσεις της παράστασης σε όλη τη Γαλλία: Les Forçats de la route Tour de France 1924 (σκηνοθεσία Jacques David με τον Éric Cénat και τον Frédéric Maurin) βασισμένη στα χρονικά του Albert Londres στο Le Petit Parisien.

​

Για να πετύχω τη λάμψη και τη δραματική ένταση της πένας του Albert Londres, σκέφτηκα τότε, ως επιμελής αναγνώστης της ποδηλατικής λογοτεχνίας και της εφημερίδας... L'Equipe, του Antoine Blondin που συμβολίζει με την προσωπικότητά του αντισυμβατικό αυτό που έψαχνα. για: συγκεκριμένα μια τέλεια υποκειμενική μεταγραφή του αθλητικού γεγονότος όπου ο ανθρωπισμός και το χιούμορ αναμειγνύονται... Ένας καλός γνώστης του συγγραφέα του A Monkey in winter και του Monsieur πρώην, επίσης ερωτευμένος με τη μικρή βασίλισσα, ο συγγραφέας Patrice Delbourg ήρθε μαζί μου 2003 σε μια νέα αθλητική-λογοτεχνική (ή λογοτεχνική-αθλητική!) περιπέτεια γράφοντας διάφορες υπενθυμίσεις του φίλου Αντουάν με τον οποίο έτριψε πολλές φορές τους ώμους του. Έτσι γεννήθηκε το concept της εκπομπής που εύστοχα ονομάστηκε L'ironie du sport.

Δουλεύοντας τακτικά από το 2007 στην Τσεχία, αναγκαστικά με ενδιέφεραν τα σπουδαία σύμβολα του τσεχικού αθλητισμού. Ελάχιστα κλίση από τη γαλλική μου εκπαίδευση στο χόκεϊ ή στο πάτωμα, η προσοχή μου στράφηκε γρήγορα σε δύο βασικές φιγούρες: τον ποδοσφαιριστή Antonin Panenka και τον δρομέα μεγάλων αποστάσεων Emile Zatopek. Αν γνώρισα, κατά τύχη, τον πρώτο στην Πράγα, ο δεύτερος μου γνώρισε αυτό το υπέροχο βιβλίο του Jean Echenoz: Courir. Ο συγγραφέας σχεδιάζει εδώ ένα πιο συγκινητικό πορτρέτο αυτού του ανθρώπου, απλού και εξαιρετικού, στο ακούραστο πλήθος, σπασμωδικό και ταλαντευόμενο: «η ανθρώπινη ατμομηχανή», τέτοιο ήταν το παρατσούκλι του! Ήταν όμως πάνω απ' όλα ένας ηθοποιός της εποχής του που βίωσε, χωρίς να χάσει ποτέ την ψυχή του, τη γερμανική εισβολή, τη σοβιετική απελευθέρωση και καταπίεση, ένας αθλητής που από ευχαρίστηση, περηφάνια, αμείλικτο έφτασε στον 'Όλυμπο.

​

​

​

​