Εκχυλίσματα Τύπου

 

Ένα δίδυμο γεμάτο ταλέντο, με δεξιοτεχνικά επιλεγμένο ρεπερτόριο.

'Μια υπέροχα δοκιμασμένη ομάδα' - 'Και οι δύο με το ταλέντο τους στη σκηνή, ερμήνευσαν το ρεπερτόριό τους που κυλούσε άψογα και εκτιμήθηκε όλη τη βραδιά.'

Ένα μεγάλο και ευχαριστημένο κοινό

«Οι δύο ηθοποιοί έχουν εξερευνήσει έξοχα ένα πολύ επίκαιρο όραμα του σουρεαλισμού».
"Ήταν διασκεδαστικό, γεμάτο χιούμορ, γεμάτο κοινή λογική και μηνύματα που έπρεπε να αποκρυπτογραφηθούν. Συζήτησαν με χαρά για τις έξυπνες κάρτες, τη βιώσιμη ανάπτυξη, το biglotron... Η βραδιά (...) είχε πραγματική επιτυχία."

Raymond και Raymond: ένα εκρηκτικό δίδυμο

«Η πρώτη κιόλας παράσταση της πολιτιστικής σεζόν ήταν sold out (...) Αυτή η λεπτή λεκτική φαντασίωση (...) ήταν μια πραγματική απόλαυση για τους θεατές».

Μια γευστική, μπουρλέσκ και χιουμοριστική στιγμή

Το Théâtre de l'Imprévu εμφανίστηκε στο κέντρο κράτησης

"Είμαστε εδώ για να αποκαταστήσουμε την ομορφιά, τη γεύση, την αυτοεκτίμηση, για να παρέχουμε ένα κλειδί για την προετοιμασία για την κυκλοφορία. (...) Με τη σειρά του κατακτημένο, αυτό το κοινό επιφύλαξε στην εταιρεία της Ορλεάνης ένα ωραίο χειροκρότημα. Πραγματική στιγμή κοινής χρήσης. "

"Με το να φαινόμαστε απαίσια, μας ακούνε να μιλάμε για επιστημονική πρόοδο. Δεν είναι ειλικρινά ξεκαρδιστικοί; Αντίθετα. Γιατί ξαφνικά όλα πάνε στραβά. Κείμενα των Raymond Devos, Pierre Dac και τραγούδια των Juliette, Brigitte Fontaine, Alain Souchon ή Boris Vian έρχονται (ευτυχώς) παρεμβαίνει στις παρατηρήσεις τους. Εκτελείται από τους εξαιρετικούς Éric Cénat και François Rascal, αυτή η "λεκτική και τραγουδιστική φαντασία" αναμιγνύει χαρούμενα τον παραλογισμό και τον σουρεαλισμό. Με μια αναζωογονητική φρεσκάδα.(...) La République du Centre

"Αυτή η λεκτική και τραγουδιστική κωμωδία ήξερε πώς να κρατήσει όλες τις υποσχέσεις της μπροστά σε ένα κοινό που ήρθε να γεμίσει την αίθουσα του Dungeon. (...) η πρόοδος και τα τρέχοντα γεγονότα ήταν οι προνομιούχοι στόχοι αυτών των δύο ταλαντούχων καλλιτεχνών. Κερδίζοντας το ομοφωνία του κοινού, αυτή η πρώτη παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία...» Le Courrier du Loiret

 

«Ένα διασκεδαστικό σόου (...) που προορίζεται να είναι «μια πηγή απλών συναισθημάτων, γέλιου, γενναιοδωρίας, οικειότητας σκηνής/δωμάτιου, εν συντομία ευχαρίστηση» (...) Δύο κλόουν χαρακτήρες ονόματι Raymond, αληθινά αδερφικά δίδυμα είδωλα του διάσημου tintinesque twinship, παραδώστε ένα διασκεδαστικό νούμερο ντουέτου που είναι λίγο ασυνήθιστο με όμορφες ασκήσεις στη λεκτική ταχύτητα." Froggy's Delight

"Δύο από αυτά ζωντανεύουν σχεδόν έναν αιώνα κειμένων σε σύντομο σχήμα αλλά με συγκλονιστική πυκνότητα και ένταση. (...) Πολύ αστείο, αρκετά καυστικό, με σκηνικό σε ευθεία κοπή." Εταιρεία Πολιτισμού

«Σε ένα αιχμηρό και σχετικό σκηνικό του Jacques Dupont, ο Éric Cénat και ο François Rascal, που απέδρασαν από έναν πίνακα του Magritte, ξέρουν πώς να χειρίζονται τον χλευασμό και το μπουρλέσκ, το κείμενο και το τραγούδι, το έμβολο και την κιθάρα. Νόστιμο!παρισκόπιο


"Η πρόοδος έχει προβάδισμα στη σύνθεση. Αλλά υπάρχει χαρά στον αέρα! Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να γελάμε." D.Dumas, θέατρα

 

Το L'Imprévu μαγεύει τη βιβλιοθήκη πολυμέσων

"Περίπου 170 θεατές παρακολούθησαν το συνένοχο σόου των François Rascal και Éric Cénat. (...) Αυτό το ιδιόρρυθμο σόου καμπαρέ είναι, δεδομένου του γέλιου που προκαλείται, περισσότερο από το προτεινόμενο για τη "βιώσιμη ανάπτυξη" της ζυγωματικής." Η Δημοκρατία του Κέντρου

 

Δεν σταματάμε την πρόοδο, χαρμόσυνο θέαμα

"Εξαιρετικά ju-bi-la-toire! Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πρόοδο, δημιουργήθηκε μια νέα παράσταση από το Théâtre de l'Imprévu, στο Moulin de la Vapeur στο Olivet, που ήταν sold out. Προσοχή! Raymond and Raymond ανεβείτε στη σκηνή και ήδη αυτοί οι χαρακτήρες είναι κωμικοί. Σε κείμενα του Devos, οι δύο Raymonds μας τρέχουν, τρέχουν και τρέχουν ξανά... Όλο το βράδυ, υπάρχουν καταρράκτες λέξεων, ιδιότροπων και ξεκαρδιστικών γύρω από το θέμα της προόδου, όμορφα κείμενα αλλά και τραγούδια. Τα κύματα που διασχίζουν τον Ρέιμοντ, η «αυτοκίνητη» πρόοδος, «η μηχανή εσωτερικής καύσης» στη μελωδία ενός «γλυκού τραγουδιού»: έπρεπε να γίνει και είναι γιγάντιο. Σπάνια, μια ανάσα καθαρού αέρα, μια αγνή και αληθινή στιγμή ευτυχίας». Η Δημοκρατία του Κέντρου